Ezra 31/01/2017- 08/12/2023

Hij had niets er was niets aan de hand. Er was nog bezoek gewendste heeft hij mee gespeeld en savonds ging hij naar buiten. Ik denk dat ik na een uur (rond 22 uur) naar buiten ging ik had al snoepjes gepakt en hij was niet gekomen dat was niet normaal. Dus ik ging buiten kijken Chester kwam mee aan hem was ook niets te merken geweest. Hij had geslapen. Ik ging van de vlonder af. Chester liep naar de poort ik dacht misschien is hij weg gekomen toen Katharyna weg ging. Maar vond het raar dat hij dan niet miauwde. Toen draaide ik mij om en keek goed en ineens zag ik hem daar liggen. Met zijn oogjes open geschrokken. Ik zag meteen hoe laat het was en schreeuwde de buurt bij elkaar. Ik wilde naar binnen om te bellen maar bleef met de rolstoel vast hangen boven aan de vlonder. Toen kwam de buurman op de komotie af hij heeft mijn eerst binnen gebracht en toen Ezra gehaald. Ik heb nog de dierenarts gebeld en we hebben wat testjes gedaan maar we wisten dat hij weg was. De buurman heeft Katharyna opgevangen. Ook Katharyna vloog naar hem toe en knuffelde hem in de hoop dat hij terug zou komen. Daarna ben ik op de bank gaan zitten met zijn hoofdje op mijn schoot. En heb daar de hele nacht gezeten. Gewoon wakker gebleven. De dag erna hebben we hem in de tuin van pap en mam begraven. Toen hij bij ons op de bank lag keek hij vredig. Chester heeft verschillende momenten afscheid genomen en naast hem gelegen. Hij zoekt hem nog maar hij is blij dat hij bij ons kan liggen snachts. Alles wat we doen doet pijn omdat hij overal bij was. Ik ben me ervan bewust dat het een hele traumatische ervaring was maar ik ben er mee bezig en het keer op keer vertellen helpt weet ik. Het is zo raar en oneerlijk maar hij zou willen dat we door gaan hij is toch bij ons.

Lieve Ezra,

Jij was graag in je geliefde tuin dus ging ik niets vermoedend kijken waar je was gisteren avond. Ik had snoepjes gepakt en jij was niet gekomen. Chester en ik gingen kijken. En daar lag je zo maar ineens was je mooie hartje ermee gestopt zo maar ineens terwijl er niets aan de hand was. Je had nog gespeeld, geknuffeld gegeten en was nog aan de frietjes komen ruiken en ineens, zo maar ineens mocht je hier niet meer zijn. Katharyna, Chester en ik houden zo veel van je dat het niet in woorden uit te drukken is. De hele nacht en dag hebben we bij je gezeten in ongeloof, wanhoop en verdriet, dadelijk brengen we je samen naar je laatste rustplaats… nog steeds vol ongeloof. We missen je zo, we houden zo van je. Jij bent en blijft bij ons en bent en blijft onze oudste lieve kerel. Whitey en Quincy hebben je vast goed ontvangen aan de andere kant van de regenboogbrug 🌈 alleen veel en veel te vroeg. Je zou 31 januari 7 jaar zijn geworden…. Met enorme pijn verdriet en ongeloof zeggen wij vaarwel tegen onze aller beste en liefste vriend. Dag lieve Ezra, voor altijd in ons hart.